ΒΡΥΞΕΛΛΕΣ, ΤΡΙΤΗ, 22/03/2016

Τρίτη 22 Μαρτίου 2016

8.30                 Αναχώρηση από το ξενοδοχείο με λεωφορείο για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

09.30-11.15     Συμμετοχή σε εκπομπή με Ευρωβουλευτές στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο

11.20 Αναχώρηση πεζή από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για την Ευρωπαϊκή Επιτροπή (10 λεπτά περπάτημα)
12.00 Ενημέρωση στην Ευρωπαϊκή Επιτροπή από το γραφείο της Επιτρόπου Περιφερειακής Ανάπτυξης
13.15 Αναχώρηση πεζή για το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
14.30 Επίσκεψη στο Parlamentarium
16.00-17.30 Ενημέρωση στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο
17.30 Αναχώρηση με λεωφορείο από το Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο για το ξενοδοχείο
19.45 Αναχώρηση πεζή από το ξενοδοχείο για το εστιατόριο (10-15 λεπτά περπάτημα)
20.00 Δείπνο

 Ήταν το πρόγραμμά μας για την Τρίτη 22 Μαρτίου 2016, καθώς επισκεφτήκαμε τις Βρυξέλλες μετά από πρόσκληση του Ευρωβουλευτή Θοδωρή Ζαγοράκη. Ένας μαθητής ή μαθήτρια από κάθε Γενικό και Επαγγελματικό Λύκειο του Νομού Έβρου και εγώ ένας από τους δύο συνοδούς.

   Κατεβαίνοντας από το λεωφορείο, μπροστά στο Ευρωκοινοβούλιο είχαμε ήδη την πληροφορία, ότι χτυπήθηκε με βόμβα το αεροδρόμιο των Βρυξελλών. Δεν ξέραμε το μέγεθος του χτυπήματος, ούτε αν υπήρχαν νεκροί και τραυματίες. Περάσαμε από τον έλεγχο, κολλήσαμε στο στήθος την καρτέλα του επισκέπτη και μπήκαμε κατευθείαν στο στούντιο για την εκπομπή με τους Ευρωβουλευτές (Ζαγοράκης, Γραμματικάκης, Χριστοφόρου). Τα κινητά υποχρεωτικά απενεργοποιημένα. Μείναμε εκεί όσο προέβλεπε το πρόγραμμα και συμμετείχαμε σε μια πολύ ενδιαφέρουσα συζήτηση για δύο περίπου ώρες. Δεν είχαμε ιδέα τι γίνονταν μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από μας. Είχε πέσει ήδη η βόμβα σε στάση του μετρό της πόλης ακριβώς κάτω από το κτίριο που θα επισκεπτόμασταν πεζή στις 11.20...  34 νεκροί και 200 τουλάχιστον τραυματίες από τις βομβιστικές επιθέσεις σε αεροδρόμιο και μετρό! 
  Στις 11:30 περίπου, βγαίνοντας  από την αίθουσα εκπομπής και ανοίγοντας  τα κινητά, διαπιστώσαμε ότι από την Ελλάδα μας αναζητούσαν με αγωνία, καθώς για δυο ώρες δεν δίναμε σημεία ζωής. Πολλές  αναπάντητες κλήσεις από τα οικεία μας πρόσωπα, από γονείς μαθητών. Η απάντηση στις κλήσεις αποδείχτηκε για τους περισσότερους ακατόρθωτη. Οι άνθρωποι κινούνταν βιαστικά, τα πρόσωπα σκυθρωπά, η αγωνία έκδηλη στα μάτια τους. Πολλοί εργαζόμενοι στο Ευρωκοινοβούλιο έφταναν την ώρα της έκρηξης στη  δουλειά τους χρησιμοποιώντας το μετρό. Ζήτησα από τον συνεργάτη του κ. Ζαγοράκη να χρησιμοποιήσω το σταθερό του τηλέφωνο για να επικοινωνήσω με το Διευθυντή της Β/θμιας Εκπαίδευσης. Αμέσως με οδήγησε στο γραφείο του και επικοινώνησα με τη Διεύθυνση. Βεβαιώσαμε ότι είμαστε όλοι καλά και σε σε ασφαλές περιβάλλον. Ενημερώθηκαν και τα σχολεία.  Το πρόγραμμα που προβλέπονταν από τις 11:20 έως 14:30 ματαιώθηκε. Ο χώρος γύρω από το Ευρωκοινοβούλιο αποκλείστηκε από αστυνομία και στρατό, καθώς το κέντρο της πόλης ήταν σε κατάσταση εκτάκτου ανάγκης. Μείναμε στο "καφενείο" του Ευρωκοινοβουλίου έως τις 13:30 περίπου. Ο κ. Ζαγοράκης , ο κ. Γραμματικάκης και το επιτελείο τους ήταν συνεχώς κοντά μας. Δημιούργησαν μια φιλική και ζεστή ατμόσφαιρα για τα παιδιά. Δεν αισθάνθηκε κανείς φόβο. Μιλήσαμε μαζί τους για όλα τα θέματα που αφορούν την Ευρώπη και την Ελλάδα. Μοναδική εμπειρία για όλους μας. 
  Στις 13:30 πήγαμε στο εστιατόριο του Ευρωκοινοβουλίου. Αμέσως μετά στην αίθουσα συνεδριάσεων των Ευρωβουλευτών. Έγινε λεπτομερής παρουσίαση του Ευρωκοινοβουλίου. Πως εκλέγονται οι Ευρωβουλευτές, πόσοι από κάθε χώρα, πως παίρνονται οι αποφάσεις, ποιες είναι οι πολιτικές ομάδες, τι σχέση έχουν με τα Εθνικά κοινοβούλια των κρατών μελών, τι ρόλο παίζουν οι Ευρωπαϊκές Επιτροπές, το Συμβούλιο αρχηγών κ.λ.π. Οι μαθητές έκαναν τις ερωτήσεις τους, οι Ευρωβουλευτές απαντούσαν. 
  Στις 17:30 βγήκαμε από το Ευρωκοινοβούλιο. Η παρουσία του στρατού και της αστυνομίας και οι έρημοι δρόμοι, η άδεια πλατεία και τα κλειστά καταστήματα μας έδιναν ήδη μια ιδέα για την τραγωδία που έζησαν οι Βρυξέλλες πριν λίγες ώρες. Περπατήσαμε διακόσια περίπου μέτρα μέχρι να πάρουμε το λεωφορείο. Εκατό μέτρα περίπου από κει φαίνονταν οι κόκκινες κορδέλες που απέκλειαν την περιοχή όπου έγινε το έγκλημα. Λίγο πιο κάτω διασχίζοντας την πόλη στο δρόμο για το ξενοδοχείο πλήθος ανθρώπων περίμεναν υπομονετικά τα λεωφορεία για να επιστρέψουν στα σπίτια τους, καθώς έκλεισε το μετρό. Δεν ξέρω πόσο καιρό θα πάρει για να ξαναβρεί η πόλη τους κανονικούς της ρυθμούς. 
  Στο ξενοδοχείο, παρακολουθώντας την ειδησεογραφία της ημέρας με εικόνες και ήχους συνειδητοποιήσαμε τι πραγματικά είχε συμβεί μερικά μέτρα δίπλα μας, λίγες ώρες πριν περπατήσουμε εκεί, που ήδη πολλοί άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και πολλοί περισσότεροι πολύτιμα κομμάτια της ζωής τους.....