ΠΑΛΙΑ ΕΡΩΤΗΜΑΤΑ ΒΡΙΣΚΟΥΝ ΤΙΣ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΤΟΥΣ
Ο/Η katerina είπε... Χρήστο, όταν οι καταστάσεις οξύνονται, όταν οι διαπραγματευτές καταντούν να "μειώνουν" τις συντάξεις των 430 ευρώ, τότε τα ερωτήματα γίνονται πιεστικά, τότε οι ερωτήσεις εμπεριέχουν το διαζευκτικό "ή". Για ΟΛΟΥΣ μας.
Το πολιτικό σκηνικό, το πολιτικό προσωπικό, ΟΛΟ το πολιτικό προσωπικό, πνέει τα λοίσθια. Κανένας "γιατρός" πια δεν μπορεί να κάνει τίποτα για την περίπτωση τους. Είναι κλινικά νεκροί.
Αλλά η φύση μισεί τα κενά. Το διαζευκτικό "ή" δεν είναι ανάμεσα στα παλιά κόμματα, δεν λύνουμε εξισώσεις με τις σταθερές που ξέρουμε, το "ή" αναφέρεται στο αν η κοινωνία, η δημοκρατία, έχει την δυναμική να αντικαταστήσει το παλιό φθαρμένο, ανίκανο πολιτικό προσωπικό με νέες δυνάμεις. Και ποιες θα είναι αυτές.
Το διαζευκτικό "ή" οριοθετείται στο αν το νέο θα είναι καλύτερο, δημοκρατικότερο, θα ξεπηδήσει από την μετακίνηση των τεκτονικών πλακών που μετακινούνται(και βέβαια δεν εννοώ συγκεκριμένα πρόσωπα) ή θα είναι ακόμα πιο φθαρμένο, αντιδημοκρατικό, λαϊκίστικο από το παλιό. Αν θα γίνει με κοινωνική συμμετοχή ή στα υπόγεια των αντιδημοκρατικών κομμάτων και των επιχειρηματικών λόμπι. Ο θάνατος είναι δεδομένος, για το επόμενο συζητάμε τώρα.
Και εδώ το ΠΑΡΩΝ όλων μας, στο προσκλητήριο της Ιστορίας και της Πατρίδας, της δικής μας Πατρίδας, είναι επιβεβλημένο.
Χρήστο, ποτέ η Ιστορία δεν "σεβάστηκε" κομματικές σφραγίδες.
9 Μαΐου 2010 - 10:03 π.μ.
Ο/Η Χρήστος Χαρακοπίδης είπε...
Κατερίνα,
Οι διαπιστώσεις ότι η κρίση είναι πρωτίστως πολιτική είναι πλέον κοινότοπες. Μπορεί να διαφωνούμε στους χρόνους που συνέβη να φτάσουμε στο μη παρέκει, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει.
Το τέλος της ιστορίας, τα λοίσθια του καπιταλισμού, ο "θάνατος" των πολιτικών κ.λ.π. έχουν εξαγγελθεί πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά, φευ, από τότε που ανακαλύφθηκαν οι πέτρες εξακολουθούν να παραμένουν ζωντανοί και συνήθως πεθαίνουν από ασιτία οι υποψήφιοι νεκροθάφτες τους. Η ιστορία δεν έχει να αφηγηθεί γεγονότα , όπου μεσσίες ή χασάπηδες των κοινωνιών ξεπήδησαν από το πουθενά για να ανατρέψουν καθεστώτα. Κατά κανόνα κάποιοι μέσα από τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις ήταν. Ένας μόνο εμφανίστηκε με αγγέλους και φωτοστέφανο, αλλά κι' αυτόν τον σταύρωσαν και πολύ αργότερα με πολλές προσαρμογές στην καθεστηκυία πραγματικότητα τον αναγνώρισαν.
Στο δια ταύτα: Οποιοσδήποτε "μεσσίας" ή δυνάστης των κοινωνιών είναι μέλος του πολιτικού συστήματος. Απλά στο σωστό χρόνο και τις κατάλληλες συνθήκες καβαλά τα κοινωνικά ρεύματα που δημιουργούνται στα υπόγεια των κοινωνικών τεκτονικών πλακών και, αν δεν ποδοπατηθεί από το πλήθος, αναδεικνύεται "σωτήρας" του. Πιστεύεις σοβαρά ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή τέτοιες υπόγειες κοινωνικές δυνάμεις, που έχουν απορρίψει το σημερινό τρόπο ζωής και τους πολιτικούς του εκφραστές και είναι έτοιμες να δεχθούν ανατροπές στις δεδομένες ισορροπίες; Ο συνταξιούχος των 430 ευρώ που γίνεται συνταξιούχος των 400 θα είναι σε διαφορετική θέση απ' αυτή που θα ήταν , αν γινόταν των 500; Αυτός είναι στην πείνα εδώ και δεκαετίες, αγαπητή μου, ακόμα και τις εποχές που οι πολιτικοί, που τώρα τους θεωρείς "νεκρούς", ζούσαν και βασίλευαν. Η οργή και η "επανάσταση" εκδηλώνεται μάλλον από τους υπαλλήλους και συνταξιούχους των 3500 και 2500 ευρώ, που γίνονται υπάλληλοι και συνταξιούχοι των 2.500 και 1500 αντίστοιχα. Απ' αυτούς που ανησυχούν ότι θα φορολογηθεί το εξοχικό που κρατούσαν στη ζούλα, που δεν θα μπορέσουν να βγουν στη σύνταξη στα 50, που στενεύουν τα περιθώρια να διορίσουν τον κανακάρη τους στο Δημόσιο. Αν έρχονταν κάποιος και τους έλεγε: ΟΚ ησυχάστε, δανειστήκαμε 150 δις ευρώ, επανερχόμαστε στα παλιά, δεν αλλάζει τίποτα, τι νομίζεις ότι θα γινόταν; Ο Τσίπρας και η Παπαρήγα θα πανηγύριζαν ότι κατατρόπωσαν τον καπιταλισμό και τον ανάγκασαν να πάρει πίσω τα μέτρα και πιθανόν να πρόσθεταν 1-2 μονάδες στα ποσοστά τους. Tο πολιτικό σύστημα θα ξανάβρισκε τη χαμένη του τιμή. Ποιος θα νοιάζονταν για το συνταξιούχο των 430 και τον εργαζόμενο των 600 ευρώ, τον άνεργο, μα προπάντων το νέο που θα καλούνταν στο μακρινό για μας μέλλον να πληρώσει τα επιπλέον 150 δις;
Οι διαπιστώσεις ότι η κρίση είναι πρωτίστως πολιτική είναι πλέον κοινότοπες. Μπορεί να διαφωνούμε στους χρόνους που συνέβη να φτάσουμε στο μη παρέκει, αλλά αυτό μικρή σημασία έχει.
Το τέλος της ιστορίας, τα λοίσθια του καπιταλισμού, ο "θάνατος" των πολιτικών κ.λ.π. έχουν εξαγγελθεί πολλές φορές στο παρελθόν, αλλά, φευ, από τότε που ανακαλύφθηκαν οι πέτρες εξακολουθούν να παραμένουν ζωντανοί και συνήθως πεθαίνουν από ασιτία οι υποψήφιοι νεκροθάφτες τους. Η ιστορία δεν έχει να αφηγηθεί γεγονότα , όπου μεσσίες ή χασάπηδες των κοινωνιών ξεπήδησαν από το πουθενά για να ανατρέψουν καθεστώτα. Κατά κανόνα κάποιοι μέσα από τις υπάρχουσες πολιτικές δυνάμεις ήταν. Ένας μόνο εμφανίστηκε με αγγέλους και φωτοστέφανο, αλλά κι' αυτόν τον σταύρωσαν και πολύ αργότερα με πολλές προσαρμογές στην καθεστηκυία πραγματικότητα τον αναγνώρισαν.
Στο δια ταύτα: Οποιοσδήποτε "μεσσίας" ή δυνάστης των κοινωνιών είναι μέλος του πολιτικού συστήματος. Απλά στο σωστό χρόνο και τις κατάλληλες συνθήκες καβαλά τα κοινωνικά ρεύματα που δημιουργούνται στα υπόγεια των κοινωνικών τεκτονικών πλακών και, αν δεν ποδοπατηθεί από το πλήθος, αναδεικνύεται "σωτήρας" του. Πιστεύεις σοβαρά ότι υπάρχουν αυτή τη στιγμή τέτοιες υπόγειες κοινωνικές δυνάμεις, που έχουν απορρίψει το σημερινό τρόπο ζωής και τους πολιτικούς του εκφραστές και είναι έτοιμες να δεχθούν ανατροπές στις δεδομένες ισορροπίες; Ο συνταξιούχος των 430 ευρώ που γίνεται συνταξιούχος των 400 θα είναι σε διαφορετική θέση απ' αυτή που θα ήταν , αν γινόταν των 500; Αυτός είναι στην πείνα εδώ και δεκαετίες, αγαπητή μου, ακόμα και τις εποχές που οι πολιτικοί, που τώρα τους θεωρείς "νεκρούς", ζούσαν και βασίλευαν. Η οργή και η "επανάσταση" εκδηλώνεται μάλλον από τους υπαλλήλους και συνταξιούχους των 3500 και 2500 ευρώ, που γίνονται υπάλληλοι και συνταξιούχοι των 2.500 και 1500 αντίστοιχα. Απ' αυτούς που ανησυχούν ότι θα φορολογηθεί το εξοχικό που κρατούσαν στη ζούλα, που δεν θα μπορέσουν να βγουν στη σύνταξη στα 50, που στενεύουν τα περιθώρια να διορίσουν τον κανακάρη τους στο Δημόσιο. Αν έρχονταν κάποιος και τους έλεγε: ΟΚ ησυχάστε, δανειστήκαμε 150 δις ευρώ, επανερχόμαστε στα παλιά, δεν αλλάζει τίποτα, τι νομίζεις ότι θα γινόταν; Ο Τσίπρας και η Παπαρήγα θα πανηγύριζαν ότι κατατρόπωσαν τον καπιταλισμό και τον ανάγκασαν να πάρει πίσω τα μέτρα και πιθανόν να πρόσθεταν 1-2 μονάδες στα ποσοστά τους. Tο πολιτικό σύστημα θα ξανάβρισκε τη χαμένη του τιμή. Ποιος θα νοιάζονταν για το συνταξιούχο των 430 και τον εργαζόμενο των 600 ευρώ, τον άνεργο, μα προπάντων το νέο που θα καλούνταν στο μακρινό για μας μέλλον να πληρώσει τα επιπλέον 150 δις;
